briweldon / Flickr / CC 2.0 tarafından
Batı Kuzey Amerika’da yaşayanlar, ne tür bir ağaç olduğunu bilmeseler bile, muhtemelen netleaf hackberry görmüşlerdir. Çoğu zaman fidanlık bu türleri taşımaz, çünkü olgunlaşmamış ağaçlar asildir, hatta sade olarak tanımlanır. Bu, diğer çekici ağaçlarla rekabet etmelerini zorlaştırır. Ancak, birkaç ağaç ağ yapraklı yabanmersinden daha sert veya daha uzun ömürlüdür. Yavaş büyüyen, bu ağaç kolayca 100 ila 200 yıl yaşayacak. Yılda en az 7 inç yağış alan bölgelerde gelişebilir ve diğer ağaçların hayatta kalamayacağı alanlara uygun hale gelir.
Küçük-orta büyüklükte yaprak döken bir ağaç olan netleaf hackberry, binlerce yıldır civarındadır ve Kuzeybatı Pasifik'ten Rio Grande havzası boyunca çoğalmıştır. Yerel popülasyonlar Arizona, Kaliforniya, Colorado, Idaho, Kansas, Louisiana, Nevada, New Mexico, Oklahoma, Oregon, Teksas, Utah, Washington ve Wyoming'de bulunur.
Latin isim
Netleaf hackberry'in botanik ismi Celtis reticulata'dır . Türler, 1753 yılında İsveçli botanikçi Linnaeus tarafından seçildi. Pliny tarafından tatlı bir meyveye verilen eski bir ismi kullandı. Bunu, retiküle anlamına gelen Latince reticulata kelimesiyle birleştirerek, yaprak damarları ağına bir atıfta bulundu.
Celtis reticulata , üyeleri toplu olarak ısırgan ağaçları veya yaban mersini olarak bilinen Celtis cinsinin bir üyesidir. Celtis cinsi sık hibridizasyon için ünlüdür. Sonuç olarak Celtis reticulata genellikle Celtis cinsi , özellikle Celtis laevigata, Celtis occidentalis ve Celtis pallida cinsi içindeki diğer birkaç türle karıştırılır .
Bazı uzmanlar netleack hackberry'in, şeker olarak da bilinen Celtis laevigata'nın bir çeşidi olduğunu düşünüyor. Diğerleri, yaygın olarak Douglas hackberry olarak bilinen Celtis douglasii ile eşanlamlı olduğuna inanıyor. Ancak, netleaf hackberry, çoğu taksonomist tarafından Celtis reticulata olarak bildiğimiz ayrı türler olarak kabul edilir.
Ortak isimler
En sık kullanılan netleaf hackberry ismiyle bilinen bu tür, ayrıca acibuche, kanyon hackberry, Douglas hackberry, hackberry, netleaf şeker hackberry, palo blanco, şeker hackberry, şekerli, Texas şekeri, ve batı yabanmersini.
Benzer bir tür olan Celtis laevigata'ya atıfta bulunmak üzere, şekerli meyvenin ortak adı da kullanılır, Douglas hackberry'nin ortak adı da Celtis douglasii anlamına gelir . Ancak, bunlar ayrı türlerdir.
Tercih Edilen USDA Sertlik Bölgeleri
Netleaf hackberry, 4 ila 10 USDA sertlik bölgeleri için tavsiye edilir, ancak çok dayanıklıdır ve 110 F'ye kadar veya 0 F'ye kadar düşük sıcaklıklarda yetişebilir.
Büyüklük ve şekil
Küçük ve orta ölçekli bir ağaç olan netleaf hackberry yavaş büyür; genellikle 20 ila 30 feet yüksekliğe ve genişliğe ulaşır. Bununla birlikte, bazı örneklerin 70 feet uzunluğa kadar büyüdükleri bilinmektedir. Tersine, bazı örnekler ortalamadan daha küçük kalır ve büyük bir çalı olarak bulunur. Gövde çapı yaklaşık bir ayağa büyür ve genellikle kısa ve eğridir.
Maruz kalma, teşhir, poz
Netleaf hackberry, günde en az altı saat doğrudan güneş ışığı gerektiren tam güneşi tercih eder. İyi tahliye edilmiş toprağı olan bir yer en iyisidir, ancak şiddetli kuraklıklara ve geniş sıcaklık aralıklarına dayanabilir.
Tasarım İpuçları
Netleaf hackberry, çöl ısısına, kuraklığa, sert rüzgarlara ve kuru alkali topraklara maruz kalan alanlar için mükemmel bir seçimdir. Bu ağaç aynı zamanda kentsel koşullara da çok uygundur ve bahçelerde, caddelerde ve bulvarlarda olduğu gibi bahçelerde de kullanılabilir. Doğal peyzaj veya habitat bahçesi için iyi bir seçimdir, ancak yoğun trafiği olan bölgelerde de iyidir. Netleaf hackberry, kuşlar için yiyecek sağlama avantajına sahip olan iyi bir gölge ağacı oluşturur.
Bazı fidanlıklarda süs ağacı veya çalı olarak yetiştirilir. Bununla birlikte, bazı potansiyel sahipler onları aştı çünkü genç ağaçlar genellikle cılız bir görünüme sahip. Netleaf hackberry, nehirler, akarsular, yaylar, göller ve taşkın arazileri boyunca nehir kenarı restorasyon bölgelerinde sıklıkla kullanılır. Bu türün diğer bir kullanımı, sertliği ve uzun ömürlülüğü nedeniyle bir rüzgâr siperidir.
Büyüyen İpuçları
Bu tür kuraklığa dayanıklı olmasına ve iyi drene olmuş toprakları tercih etmesine rağmen, düzenli bir su kaynağına sahip olmalıdır. Çakıl, kayalık toprak, kireçtaşı toprak, kumlu toprak veya tınlı toprak dahil olmak üzere bir dizi toprakta yetişir. Asitli ve alkali toprakları tolere edebilir. Yeni dikilen genç fidelerin etrafına kayaların yerleştirilmesi olgunlaşana kadar canlılığı arttırır.
Kurulduktan sonra, sulama derin ve seyrek olmalıdır. Daha hızlı büyüme isteniyorsa, ayda iki kata kadar daha sık sulama yapılması yeterlidir. Kuraklık ve hatta ateş de dahil olmak üzere zorlu büyüme koşullarına tolerans gösterecek oldukça dayanıklı bir türdür.
Yaban Hayatı ve Netleaf Hackberry
Doğal habitatlarında en sık ovalarda, çöl otlaklarında, üst çöllerde ve ormanlık bölgelerde bulunur, burada vahşi yaşam ve hayvancılık için paha biçilmez bir ağaçtır. Rio Grande Vadisi'nde beyaz kuyruklu geyiklerin örtüsü olarak kullanılır. Katır geyiği ve pronghorn, özellikle diğer gıda kaynaklarının kaybolduğu kuraklık zamanlarında netleaf hackberry'nin yaprakları üzerinde beslenir. Bazı bölgelerde, iyi bir protein kaynağı olduğu için sığır, koyun ve keçi de bu türlerin üzerinde otlamaktadır.
Geyik örtüsü için netleaf hackberry kullanan tek yaban hayatı değil. Kuşlar kendilerini yırtıcılardan korumak ve yuva yapmak için de kullanırlar. Bullock oriole, güvercinler, bıldırcın, makas kuyruklu sinekkapan, Swainson'un şahinleri ve beyaz kuyruklu kuzgunlar, ağzı kesilmiş balık ağacılığına dayanan kuşlardan sadece birkaçıdır. yerleştirme sitesi. Birçok kuş ayrıca, yiyecek kaynağı olarak meyveye de bağlıdır. Kuzey Utah'ta netberry meyvesi, mevcut en önemli kış kuşu yemeğidir. Bu türün meyveleriyle beslenen kuşlar arasında Amerikan robin, Amerikan karga, bant kuyruklu güvercin, Bohemya ağdası, sedir ağdası, kuzey titrekliği, sefalet yüzlü towhee, sert kabarıklık kuşu, Steller's jay ve Townsend'in tekelleri bulunur.
Netleaf yabanmersini meyveleri çok çeşitli yabani hayvanların tadını çıkarır. Kuşlara ek olarak, Berberi koyunları, çakallar, tilkiler ve sincaplar bu ağacın meyvesinin tadını çıkarır. Güve tırtılları ağ yapraklarının yabanmersini yapraklarına dayanır ve kunduzların bu çok yönlü ağacın ahşabını beslediği bilinmektedir. Sığırlar, ağacı bıldırcınlar ve çöl ötücü kuşlarının yaptığı gibi, yılın sıcak dönemlerinde gölgede yararlı bulur. Netleaf hackberry'den gelen dallar ağaçkakanlar tarafından evlerini inşa etmek için kullanılır. İmparator kelebek tırtılları yapraklarla beslenir.
Kullanımları
Yerli Amerikalılar da bu türün yararlı bir besin kaynağı olduğunu gördü. Düzenli olarak netleaf hackberry meyvelerini ve tohumlarını diyetlerine dahil etmişler ve aynı zamanda onları kış için bir rezerv gıda kaynağı olarak korumuşlardır. Kabuğu tıbbi amaçlar için de kullandılar ve yapraklardan bir boya oluşturdular. Navajo meyveleri sindirim sistemi olarak kullandı. Meyveler hala modern zamanlarda yenmektedir. Pişirilip bir jöle haline getirilebilir veya tuzlu yiyecekler için baharat olarak kullanılabilir. Aynı zamanda meyve derisi olarak da kurutulur.
İlk ev sahipleri, bu ağacın ahşabını, kaba bir mobilya yapmak için kullandılar, ancak aleti kullanmak kolay bir odun değildi. Günümüzde çit direkler için ve yerel bölgelerinde yakacak odun olarak kullanılmaktadır. Bazı alanlarda varil, kutu, dolap, kasa, mobilya ve lambri yapmak için kullanılır. Esnaf, kırmızı boya oluşturmak için hala sınırlı miktarda kullanıyor.
Bakım / Budama
Çok az bakım gereklidir. Daha hoş bir şekil isteniyorsa, daha iyi bir form elde etmek için tepeyi budamak yapılabilir.
Zararlıları ve Hastalıkları
Bu tür sert ve zararlı böcek ve hastalıklara karşı dayanıklıdır, özellikle pamuk kök çürüklüğü mantarlarına ve bal mantarlarına karşı dirençlidir. Zaman zaman netleaf hackberry, yaprak kabarıklığının yanı sıra yaprak biti saldırılarına av düşecek. Mantarların ve akarların neden olduğu cadıların süpürgesine gelişmeye meyillidir. İstila, kuşların yuvalarına veya süpürgelerine benzeyen tek bir noktada yoğun bir şekilde büyümeye neden olur. Aşırı büyüme, ağaca zarar vermez ve bazen yaban hayatı tarafından yuvalanan noktalar olarak kullanılır.