Eastcott Momatiuk / Getty Images
Okaliptüs ağaçları, Myrtaceae olarak bilinen mersin ailesindeki çiçekli ağaçlar ve çalılar gibi çeşitli cinslerdir. Okaliptüs, Corymbia veya Angophora cinslerinden gelebilecek olan Okaliptüs ağaçları bazen sakız ağacı olarak da adlandırılır. Bu genellikle insanlara çiğnemiş oldukları sakızın bu ağaçlardan gelebileceğini gösterir. İlginç bir şekilde, bazı koala ayıları sadece bu sakız yapraklarının birkaç çeşidini yiyorlar ve kurutulmuş yapraklarının ve yağlarının çoğu ilacın popüler kullanımları.
Sakız ve Sakız Ağaçları
Ford Gum Company'ye göre, modern diş etleri chicle, doğal diş etleri veya insan yapımı lateks ile üretiliyor. Daha iyi bir çiğneme deneyimi için diğer insan yapımı malzemeler eklenmiştir. Modern Amerikan sakızı sakız ağaçlarından gelmezken, bu ağaçlardan birini bulduğunuzda Okaliptüs reçinesini çiğnemeyi deneyebilirsiniz.
Ayrıca Okaliptüs de dahil olmak üzere bitki ve ağaçlar tarafından üretilen bitki zamkı adı olan Kino da vardır. Adını "kırmızı sakız" ve "kan ağacı" olarak aldığı çok miktarda dışarı çıkaran kırmızı bir renk üretir. Bu tip sakız tıpta, tabaklamada ve boyalarda kullanılır, fakat sakız olarak kullanılmaz. Ancak, ishal ve boğaz ağrısı ile ilgili sorunlar için geleneksel bir çare olarak kullanılmıştır.
Tarih
Yüzyıllar boyunca çiğnenen birçok madde var. Avustralya'daki Aborjin halkı, örneğin sakız ağaçlarının yapışkan sakızlarını çiğnedi. İlk türlerden biri Avrupa'daki sakız ağacından ( Pistacia lentiscus ) geliyordu ve Yerli Amerikalılar ladin ağacı reçinelerini çiğniyorlardı. Ek olarak, huş ağacı katranı ve çam ağacı reçineleri diğerleri arasında tarih boyunca çiğnenmiştir.
Güney Amerika'da, sapodilla ( Manilkara zapota ) ağaç sapı olan chicle'ı çiğniyorlardı . Bu chicle daha sonra ABD'de Chiclets gibi üretilen erken diş etlerini oluşturmak için kullanıldı. Parafin balmumu bazen sakız yapımında da kullanılmıştır.
Sakız ve Reklamcılık
Smithsonian.com'a göre, ortalama bir Amerikalı 1920'lerde yılda 105 çubuk sakız çiğniyordu. Tüm bunlar Amerikalı mucit Thomas Adams Sr., kaynatılmadan ve çiğnemek için sakız parçalarına elden geçirilmeden önce kauçuk gibi endüstriyel bir madde olarak chicle tedarikini kullandığında başladı. Yerel eczanelerde hızlı bir şekilde satıldı, bu yüzden üretmeye başladı ve 1880'lerin sonunda büyük bir satış üretimine yol açtı. William Wrigley, aynı zamanda, yaklaşık sabun siparişi veren ücretsiz sakız satan bir pazarlama kampanyası başlattı. İnsanların sakızı sabuntan daha fazla istediğini fark ettiğinde, 1932'de maalesef öldüğü zaman, ulusun en zengin insanlarından biri olmasına izin vererek sakız reklamcılığına odaklandı.
Ağaçlardan elde edilen doğal sakızlar günümüzde yaygın olarak ortaya çıkmamaktadır, çünkü kısmen hasat için sürdürülemez. Bu aynı zamanda, sapodilla ağaçlar öldüğü ve ormanların tükenmesine katkıda bulunan çevre sorunlarına yol açmaktadır. Ağaçlarımızı öldürmekten ziyade, sakız üreticileri 1980'lerden beri sentetik bazlar kullanıyorlar. Petrol, balmumu ve diğer malzemeler yaygındır ve bu da maliyetleri düşürür.